![]() |
NL | FR | UK
|
||||||
![]() |
|||||||
Grot van Remacle <terug naar Homepage> Vanuit het dorp Auby kan je een mooie boswandeling maken van 2km naar de grot van Remacle. Het kan wel wat heuvelig worden, dus trek je wandelschoenen maar aan. Hou ook de kinderen bij de hand als je bijna aan de grot bent. Dit belooft een spannende wandeling!
Een honderd jaar geleden was er koninklijk bezoek Het feest van de grot van Sint Remacle is eind augustus. Een legende:
|
![]() |
In die tijd, rond het jaar 650, nam de goede St. Remacle, die zich al jarenlang had ingespannen voor het evangeliseren en civiliseren van het land van Tongeren, de beslissing zijn functie van Bisschop van Maastricht neer te leggen om zich langzamerhand voor te bereiden op een rustige levensavond. |
Maar destijds was Satan, net zoals nu, jaloers op de de goede dienaren Gods…
En wat deed de gemene Duivel? Hij veranderde zich in een wolf!
Op een dag, toen de ezel beladen met proviand, terugging naar de grot, sprong plotseling de wolf hem naar de keel en wurgde hem zonder medelijden.
Hij maakte al aanstalten om aan zijn prooi te beginnen.
Maar op dat moment kwam de goede St. Remacle die daar juist, zijn rozekrans biddend, wandelde uit het dichte gebladerte te voorschijn. In één oogopslag herkende hij zijn vijand. “Ah! Verrader en aarts-schurk, respecteer je op die manier de onschuldige schepsels van de goede God! “
Dit zeggend wierp hij hem behendig zijn grote rozenkrans om de hals, zoals hij met een lasso gedaan zou hebben.
Nu moet u weten dat één kraal van deze rozenkrans gemaakt was van het hout van het echte kruis. U raadt wel de verbazing en de razernij van de Duivel, zó omstrengeld, en hij begon te schreeuwen als een varken dat levend gevild wordt.
Maar zonder zich om het schreeuwen te bekommeren, maakte de heilige de manden los die aan de flanken hingen van zijn levenloze ezel. Hij bepakte de wolf ermee en liet hem voor zich uit lopen met flinke klappen met een tak gesneden van de dichtstbijzijnde hazelaar.
“Aangezien je me op gemene wijze van mijn dienaar beroofd hebt is het niet meer dan juist dat jij hem vervangt. Vooruit, hup! Gemeen gespuis!… Men noemde je vroeger Lucifer of drager van het licht. Nu ben je gedaald tot de rang van marskramer… Loop door! En vlugger of anders zwaait er mijn stok!”
Het gebeurde zoals St. Remacle had gezegd en iedere dag ging de wolf, beteuterd, met hangende oren en de staart tussen de poten maar met zijn halsketting en zijn manden, op weg om het brood, de kaas en de vruchten te halen.
U kunt wel bedenken dat de mensen wat verbaasd waren dit vreselijke beest, wiens schuinse blik doffe opstandigheid uitdrukte in en rond het bos tegen te komen.
Maar ze wenden eraan en de aanwezigheid van de heilige stelde hen gerust.
Deze ontzag de vervanger van zijn ezel niet.
Hij stelde hem niet alleen tewerk voor eigen gebruik.
Maar vaak bepakte hij hem, tot hij bijna doorzakte, met kleding en levensmiddelen die hij bij de rijken bijeen gebedeld had, en dan leidde hij hem, met opgeheven stok, naar de zieken, de weduwen en de arme wezen.
Terwijl ze voortgingen zei hij hem: “Vooruit Messire Satanas, nog een paar jaar op deze manier liefdewerk doen en de goede God zal u op een dag in genade ontvangen.”
Omdat de geest van het kwaad in gevangenschap was, genoten ondertusseen alle bevrijde zielen naar hartelust, verlost van alle verleidingen.
De leugenaars verbaasden iedereen die hen kende door hun waarheidsliefde, de luiaards door hun ijverig werken, de ontuchtigen door hun onthouding, de dieven door hun rechtschapenheid. De bekende gierigaards ontzagen zich niet in goedgevigheid.
De kletstantes met de scherpste tong spraken niet meer over hun naasten dan met vriendelijkheid, de lofwaardige bedoelingen van al hun daden ontdekkend.
De kantonrechter had zijn rechtszittingen opgeheven, de veldwachter, verbaasd dat hij nooit meer over stropers hoorde praten, had zijn oude beroep van klompenmaker weer opgenomen.
Geen kwestie meer van sleutels op huisdeuren, noch op kasten…
Kortom, iedereen zou zonder twijfel een heilige geworden zijn, als...
Als er geen ongeluk was gebeurd dat een einde maakte aan deze gouden tijd… Men kan niet overal aan denken. En de goede St. Remacle had niet voorzien dat de draad van hennep die de kralen van zijn rozenkrans bijéén hield, nog altijd rond de hals van het slechte beest, uiteindelijk zou verslijten en breken… En dat gebeurde op een goede dag, of liever, een goede nacht. |
![]() |
![]() |
U zal wel geloven dat het pseudo-roofdier, dat van zijn halsband verlost was, er niet om vroeg om zo te blijven. Wanneer u de grot bezoekt zult u zien dat er dichtbij een nis is, tamelijk diep en bekleed met een vreemd gelig mos. |